-
1 προσποιεω
преимущ. med.1) приделывать, прилаживать2) med. напускать на себя, прикидыватьсяπ. ὀργήν Her. — притворно сердиться;
ἔχθραν προσποιησάμενος ἄδηλον Thuc. — скрывая свою вражду;π. Ἀριστοτέλην Luc. — принимать облик Аристотеля;προσποιούμενος παίζειν Lys. — делая вид, что шутит;ὅσοι σοφισταὴ προσποιοῦνται εἶναι Plat. — те, которые выдают себя за софистов;μέ π. Thuc. — делая вид, что это не так, т.е. не подавать виду3) med. привлекать на свою сторону, склонять в свою пользу(τὸν δῆμον Arph.; τοὺς θεούς Xen.; φίλους π. τοὺς Λακεδαιμονίους Her.)
π. τὸ χωρίον ἐς ξυμμαχίαν Thuc. — привлечь страну в союзники4) med. присваивать себе, предъявлять притязания, приписывать себе(φήμην Aeschin.)
π. τῶν χρημάτων (gen. part.) Arph. — предъявлять претензии на часть имущества5) подчинять(τί τινι Thuc.)
См. также в других словарях:
προσποιούμαι — προσποιοῡμαι, έομαι, ΝΑ, και ενεργ. τ. προσποιῶ, έω, Α καμώνομαι, κάνω ότι..., προσπαθώ να φανώ διαφορετικός από ό,τι είμαι, υποκρίνομαι (α. «προσποιείται ότι δουλεύει εντατικά» β. «προσποιούμενος τὸν ἡδόμενον», Φίλ.) νεοελλ. 1. (κατ επέκτ.)… … Dictionary of Greek